Pinda kan ook koekjes bakken. Maar niet het deeg kneden want dan worden haar handen vies. Dat moest ik dus doen. Pinda’s bijdrage was delegeren. ‘Mama, nu moet jij die koekje daa doen’ en “neeeheeee mama, veel goteje koekjes maken’ en ‘mama is de jiefste’. Dat laatste was dan weer een, terechte, vaststelling.
Maar toen de koekjes een beetje platgedrukt moesten worden, toen stond ze snel met een vork paraat. Grof geweld gebruiken, dat kan ze wel. En na een kwartiertje bakken en afkoelen wilde ze ook wel versieren. Niet met het glazuur want dan werden haar vingers vast vies maar wel met het erop plakken van de plaatjes. En er was één plaatje over, want het is de bedoeling dat je 13 koekjes bakt. Wat ik dan weer een vreselijk onredelijk aantal vind want ik deel het deeg altijd in twee gelijke delen, die twee delen dan weer in 4 gelijke delen enzovoorts. Ik had dus 12 koekjes. Pinda geloofde het niet dat dat papier te eten was, maar toen ik zomaar een hap nam durfde zij ook. Van elk volgend koekje werd eerst het papier afgepulkt en gegeten.
De cakejes van de vorige keer waren niet zo lekker (zelfde fabrikant) maar de koekjes die gingen er wel in. Aanrader dus voor ongeduldige peutertjes, met een half uurtje staan er lekkere koekjes af te koelen!
