Hutseflutserig jaar

Januari 2011 bracht ons taart, een driejarig meisje en een klein winterdipje.

Februari 2011 zorgde voor een tipi, een beslissing over Pinda’s basisschool, en een lievebees

Maart 2011 was er een weekendje kleurentherapie, geslaagd kluswerk achter in de tuin en een fietsend scheurmonster. 

April 2011 was het mooi weer en het uitproberen van weer een nieuwe tent die niet meer weggaat, en machineparkuitbreiding (goed voornemen; daar meer mee doen!)

Mei 2011 bracht een peuterliefde die begon met een enge enge ochtend, en een rug die absoluut niet meewerkte waardoor ik bijna een hele week semi uitgeschakeld was.

Juni 2011 liet ons kind zich van haar beste kant zien, zag ik twee grote dames, een middelgrote en twee kleintjes,  en begon mijn blogdipje waar ik nog steeds niet helemaal uit ben. De ‘verplichting’ van regelmatig bloggen is verdwenen maar soms moet ik nog wel even goed denken dat er ook nog Hutsefluts is…

Juli 2011 was de maand van de lollies, koppoters en een heuse ontketening van tekentalent volgde na deze tekening, en culinaire hoogstandjes en het bereiken van een nieuwe hoogtes

Augustus 2011 bracht ons een vakantie in Frankrijk die door Normandië met het oorlogsverleden en Bretagne met de natuur erg indrukwekkend was. een vervelende mr. Big en een eigenwijze ik.

September 2011 stond bol van het leed, verfleed waarover geblogd werd en gyneacologisch leed waar onlangs over geblogd werd. September was ook het begin van een dieet, wat tot op heden nog steeds een eet omslag in mijn leven is en weemoedig terugkijken op de vakantie.

Oktober 2011 stond in het teken van galbulten, monsters en magie, de ontdekking van Pinterest en een goed bekeken foto van mij daarop

November 2011 moest ik mijn grote kind loslaten, terwijl ik daarvoor een (dan nog niet geblogde) positieve zwangerschapstest vasthield. Maakte ik een sjaal en daaropvolgend een  sjaaltutorial en zorgde Pinda voor heerlijk vermaak.

December 2011 bracht ‘de mededeling’, het verhaal en de echo. Best wel baby gericht dus. We gingen ook nog weg en in december, vanochtend zelfs, bereikte ik mijn laagste gewicht in ruim 5 jaar, gaf de weegschaal 16.8 kilo minder aan dan in september. Ondanks het zwanger zijn val ik nog steeds af, met pondjes hier en daar hoor, geen kilo’s meer. Afvallen is niet het doel meer nu, het doel is mijn suikers goed houden en dat betekend dus ook goed en gezond eten.

En wat zal 2012 brengen? Ik hoop veel liefde, geluk, gezondheid en als het even kan iets meer creativiteit want dat ligt toch wel een beetje stil de laatste maanden… Voor iedereen: may the best of your past be the worst of your future!

Pfieuw!

De aanloop naar deze dag was een beetje naar, ik zou vandaag een echo krijgen en ondanks dat ik best positief gestemd ben over deze zwangerschap kwam toch ineens de angst opzetten. Raar natuurlijk want de echo van 8 weken en 10 weken was ook goed dus waarom deze niet? Toch kon ik het gevoel niet van mij afschudden.

In de wachtkamer vanmiddag voelde ik ineens de spanning van mij afglijden en ik wist WIST gewoon dat het goed zou gaan. En ja hoor, een puntgaaf kindje dat lekker sliep. Een kloppend hartje, een gevuld maagje, mooie vlindervormige hersentjes en een kleintje. Ik ben weer een paar dagen achteruit gezet maar ik trek mij daar niets van aan, eerst 5 dagen achteruit, dan 4 dagen vooruit dan weer 4 dagen achteruit. Dit beebje komt toch wel wanneer die komt! Ik hou gewoon 5 juli aan als uitgerekende datum.

Over 4 weken mogen we weer voor een echo! Dat is dan echt het voordeel van een zwangere diabeet zijn. De echoscopist was geweldig lief en enthousiast, die had echt lol in haar werk, en zij moest bepalen aan de hand van wat ze konden zien vandaag of een extra echo tussen de 12 en 20 weken nodig zou zijn. Nodig was het niet maar ‘waarom niet doen als het wel kan’ zei ze! Geweldige vrouw. Dus over 4 weken weer, 4 weken daarna weer in een ander ziekenhuis met scherpere apparatuur en dan zitten we alweer op de helft.

Maar nu de hamvraag, hoe gaan we dit beebje noemen? Pinda ontleende haar naam aan de vorm die ze had op de eerste echo, die naam bleef plakken tijdens de zwangerschap en het was ook de eerste naam waaraan ik dacht toen ik met Hutsefluts begon. Maar PindaII vind ik niets. Dit beebje moet een eigen naam hebben. Alle ideeën zijn welkom!

Ergens klingen de klokken maar die klepel…

Kling klokje klingelingeling

Kling klokje klingelingeling

kerstmis is gekomen

met zijn gloene bomen

met zijn alle landen

zie je alwee’ staan

Koekoenana koekoenana

Sinterklaas kapoene

gooi wat in mijn sjoentje

kling klokje klingelingeling

kling klokje klingelingeling

FIJN KERSTFEEST IEDEREEN!

Communiceren met Pinda

Ik; Pinda wat wil je op je brood?

Pinda; chocopasta met zonder stukjes.

Ik; dat bestaat niet schat, wil je chocopasta met stukjes (ja wij hebben pasta met knapperige stukjes erin) of chocopasta zonder stukjes?

Pinda; eeeeuhm….. ik wil chocopasta met zonder stukjes.

Ik; dat kan niet, wil je chocopasta met stukjes of wil je chocopasta zonder stukjes?

Pinda, moeilijk kijkend ondertussen; mama, ik wil chocopasta met zonder stukjes.

Ik, met de twee potten in mijn hand ter illustratie: wil je chocopasta met stukjes (onderwijl de goede pot hooghoudend) of wil je chocopasta zonder stukjes (de andere pot hooghoudend).

Pinda; zucht. Mama, ik wil hagelslag.

Even weg geweest

Aan het eind van een heel modderig en zeer kuilig zandweggetje stond een klein hunnebedje

We waren immers in Drenthe, en daar vind je hunnebedden!
Achter het hunnebed vonden we een huis, groot vergeleken bij het hunnebed maar toch liep er een kabouter rondom.

We hadden weiland voor ons.

En  we hadden weiland achter ons.

Er was een geheim pad, wat bijna niet te zien was als het bordje verboden toegang er niet was geweest. Het pad daar mochten wij als vakantiehuurders wel op hoor…

Het pad leidde naar een vennetje, waar het helemaal stil was tot wij kwamen met Pinda. Een verrukte gil van haar over een steentje op de grond en er sprong een haas weg op nog geen meter afstand van ons, er vloog een geschrokken aalschover op en verderop zagen wij een reiger maken dat hij weg kwam. Verder hebben wij dus geen dier gezien daar.

Er groeide mos op de bomen en het had een beetje gevroren.

Alles wat op of nabij de grond lag was wit geworden en kraakte.

Gelukkig hadden wij een open haardje in het huis.

En een sauna!

Dank jullie wel!

Bedankt allemaal voor de gelukwensen! Ontzettend leuk om mijn mailbox zo vol te zien stromen!

Hier gaat het goed, ik heb gelukkig geen last van misselijkheid, wel ben ik erg moe geweest. Naar mijn idee moeier dan bij Pinda maar dat kan natuurlijk ook een onderdrukte herinnering zijn. En ik ben ineens allergisch voor hyacintbollen, niet de geur maar echt het aanraken van de bol. Dat is verre van leuk want hyacinten zijn toch wel een favoriet van mij. Maar het is wel weer een toevalszwangerschap hoor! Ontzettend gepland en gewenst daar niet van maar niet eentje die vanzelf ging. En toch eigenlijk juist weer wel…

Voor de geïnteresseerden, lees hieronder verder, het is echter wel een flink verhaal!

Kijk eens!

Ontspan en glitter!

Werkelijk? Sinterklaas is weer terug naar Spanje? Het is 6 december? Ik ben bang dat ik weer een herhaling van twee jaar geleden heb, ik snap er niets van dat we al weer bijna bij kerst zitten. Getuige ook het feit dat de adventkalender die vorig jaar zo’n succes was nog niet hangt. Dat komt dan ook weer omdat ik niet weet waar die moet hangen, op die plek heb ik de palletkast opgehangen en die wil ik eigenlijk niet eraf halen… Nu is Sinterklaas nog niet helemaal afgelopen voor ons, zondag komt nog een piet even langs maar daarna is het toch echt snel kerst. Mijn hersens kunnen er nog niet helemaal bij en zijn de kluts een beetje kwijt.

Dus maakten Pinda en ik vandaag maar een kalmeringsmiddel. Het is een grote glazen pot gevuld met water en glitterlijm, de beschrijving heb ik van hier. Het idee is dat als een kind onrustig/ angstig of boos is even flink met de pot moet schudden en net zolang moet kijken tot de glitters gezakt zijn. Wij vinden hem echter gewoon mooi. Het maken is heel erg gemakkelijk, een eetlepel glitterlijm (bij de kruidvat bijvoorbeeld) oplossen in één cup warm water. Om dit goed voor elkaar te krijgen heb ik een kleine garde moeten gebruiken en flink moeten roeren maar het resultaat mag er zijn. Ik las ook al dat mensen ook nog kleurstoffen toevoegden en extra glitters maar beiden heb ik niet. Als de glitters hier zakken dan is het water ook grotendeels zijn groene kleur kwijt en dat zou je natuurlijk voorkomen met kleurstof. Draai daarna de dop er goed op en sta versteld van je onvermogen om de pot weg te zetten, die draaiende glitters hebben een antrekkingskracht! Maar, ik zou wel een kleinere pot gebruiken als ik had, want Pinda kan net niet met haar handen goed om de pot heen om hem te schudden.

Grr.

Anderhalve week geleden kreeg ik een brief van de gemeente over Pinda. Pinda stond tot dan toe bijgeschreven in het paspoort wat ik na haar geboorte speciaal met dat doel aanvroeg. Maar die bijschrijvingen die gaan verdwijnen met ingang van 26 juni 2012 of iets eerder of later. Pinda moest dus een eigen identiteitskaart of paspoort hebben.

Maar, de gemeente kwam ons tegemoet door deze brief te sturen. Want als je een pas aanvroeg voor het eind van dit jaar dan betaalde je maar E9.20. Vroeg je hem aan na de jaarwisseling dan kon je E30.00 gaan betalen. Stoom vloog uit mijn oren. De onzin! De kosten! Potverdorie, heb ik een duur paspoort aangevraagd vanwege de bijschrijving, voorheen had ik altijd een identiteitskaart. Had ik al betaald voor de bijschrijving. Had ik al betaald voor de pasfoto’s van een baby van toen 3 maand, kon ik nu alles weer regelen en betalen.

Ik belde voor een afspraak want gaf de gemeente aan, de wachttijden zouden nog wel eens op kunnen lopen. Kreeg een nukkige mevrouw aan de lijn die niet begreep dat ik niet alle dagen langs kon komen en die niet in de middag kon plannen omdat ze die tijden vrijhielden voor schoolgaande kinderen. Mijn kind was nog geen 4 en dus nog niet schoolgaand, wendagen doen ze niet aan bij de gemeente. Ik fietste met Pinda door flinke tegenwind naar de fotograaf voor pasfoto’s en ze werkte niet mee. Dikke krokodillentranen biggelden over haar wangen, ze vond het eng. Gelukkig wilde ze die middag wel op de foto met 650 prinsessestickers als beloning  in het vooruitzicht. E9.00voor pasfoto’s, tweede setje voor de halve prijs want de gemeente wil er één, papa en mama willen er beide één voor in de portomonee en de opa’s en oma’s kunnen we natuurlijk ook niet overslaan. E 13,50 dus plus een euro voor de stickers.

De afspraak stnd voor vanochtend om 10.00 en ik moest mij melden bij de receptie. Daar kreeg ik een speciaal volgnummer voor mensen met een afspraak. We namen de lift naar boven want Pinda drukt graag op knopjes, en konden zowaar meteen doorlopen want mijn volgnummer stond al op het bord bij balie 9. Maar bij balie 9 stond al een mevrouw (die ik toevallig kende) en die had een heel ander nummer. De baliemevrouw snapte er niets van. Ik had waarschijnlijk een verkeerd nummer gekregen bij de receptie. Ik moest een nummer hebben met een U ervoor. Ik had een V nummer. Ik moest maar even naar de nummerautomaat en dan drukken op aanvragen kaart/paspoort en dan zou ik een goed nummer krijgen. Ik liep erna toe en er kwam een A nummer uit. Ik weer terug naar die mevrouw en die vertelde mij dat de U nummers gereserveerd waren voor de mensen met afspraak. Maar die had ik toch ook? Jaha, maar dat hadden ze beneden verkeerd gedaan en daar kon zij niets aan doen. Maar de wachttijden waren kort vandaag. Wachttijden riep ik verontwaardigd? Ik wil geen wachttijd want ik heb een afspraak! Niets aan te doen was het antwoord.

Ik wachtte. Een kwartier. Een kwartier te lang. Toen ik aan de beurt was zei de meneer dat ik voor deze zaken ook een afspraak kon maken. Als hij een stropdas had gedragen dan had ik hem zo over de balie getrokken denk ik. Weer betalen E9.20. De pas kunnen we vanaf aanstaande maandag afhalen, dan moet Pinda wel weer mee. Waarom vroeg ik, en waarom moest ze vandaag mee? Het kind kwam niet boven de balie uit en er is geen een keer moeite gedaan om naar haar te kijken om te zien of de pasfoto overeenkwam met het kind. Ik had het buurmeisje mee kunnen nemen en haar een kaart kunnen kopen met Pinda’s naam erop.

Dus; E13,50 aan pasfoto’s, E9.20 identiteitskaart, E1,00 prinsessestickers, twee ritjes naar het centrum met zware tegenwind. Maar een kijkje bij het functioneren van de overheid? Onbetaalbaar!

Tlots

Pinda is toe aan school. En toch ook weer niet want ze vind het erg spannend. Vandaag was wendag II en ze had weer buikpijn, moest weer vaak naar de wc en vroeg veel over school. Ik ben zo blij dat ik doorgezet heb met de wendagen. December is een drukke maand en daarom niet de meest geschikte maand om te wennen. Maar met de kerstvakantie ertussen bleef er in januari maar één week over om te wennen voor haar verjaardag, het voorstel van de juf was dat ze dan de hele week zou komen. Dat vond ik geen wennen, dat is full time naar school.

Vandaag ging het gelukkig helemaal goed! Geen traantje te zien. Haar juf liet haar een bak met 8 kleuren knikkers zien, verschillende kleuren die dan in een bak met kuiltjes gelegd kunnen worden en in die knikkers die lagen niet helemaal op kleur, blauw bij rood en geel tussen zwart enzo. Pinda’s kleuterbrein kreeg een schok, want door elkaar, dat kan niet! Meteen zette ze zich neer en ging sorteren. Ik gaf haar snel een zoen, zwaaide naar de juf en haastte mij de deur uit. Daar keek ik stiekem nog even door het raampje, maar madam zat heerlijk te sorteren, keek niet op of om. En dit keer kon ik wel met een gerust hart wegfietsen.

Ze had het weer heel mooi gehad, ze had getekend en geplast op de wc (kleuter hè, plassen en poepen daar draait veel om…) en ze had in de zandbak gespeeld en op de schommel en er was een jongetje met een groene jas en die deed iets met een emmer dat ze niet aardig vond. Meer kon ik er niet van maken. Er waren ook wel lieve kindjes maar ze wist geen namen. Het was dat meisje met de bruine haartjes of met de paarse schoenen. Ze vond het ‘heel gezellig maal ook spannend en leuk’.  En ‘de madalijntjes heb ik helemaal opgegeten en de flisti opgedinkt’. En ‘juf was heel tlots op mij’.  Waarom vroeg ik, en ja hoor, ik kreeg daalom als antwoord!