Verraad!

Nu heb ik zo’n familie die aan een woord genoeg heeft. Die precies weet wat ze moeten doen. En dan juist het omgekeerde doen. Ik zeg nog zo bij het logje zondagochtend; nee papa, ik wil niets horen over mij en een emmertje met het hengsel onder mijn kin. Maar dan met doorgestreepte letters. Misschien was dat dan te moeilijk. En ja hoor. Het verhaal met het hengsel onder mijn kin staat bij de reacties. Pfff. Gaat mijn imago als ontzettend slim kind. Mijn imago als ontzettende slimme “volwassene” is al lang naar de knoppen. Dat heb ik zelf gedaan. Meerdere malen. Elke dag. Maar ik mag graag vertellen dat het ooit wel goed met mij ging. En ineens val je dan door de mand. Verraden. Door je bloedeigen vader nog wel.

Dit schreef hij;

Nou een inkoppertje dus…… Vroeger toen mama pinda klein was, was er een emmertje welke net op het hoofdje van mama pinda paste en het hengseltje kon net onder de kin….. maar kon niet meer terug. Dus operatie emmer van hoofd wrikken…. troosten… etc, maar wat blijkt mama pinda zette voor 2e keer emmertje op het hoofd…….. je raad het al, zelfde operatie volgde……. het spreekwoordelijke ezeltje bleef maar net achterwege…… Wat jammer dat ik hier geen foto’s kan plaatsen. 

Lieve Kus Opa B

…

…

…

…

Maar ik kan wel foto’s plaatsen….

 Gelukkig kwam het die dag wel weer goed;

dikke kus voor je papa!

Inspiratie

Kijk, dat heb je soms. Dat je iets heel moois ziet maar ook meteen denkt; dat maak ik zelf wel. En dat je vervolgens compleet vergeet waar je het origineel ook al weer gezien hebt dus van enige degelijke bronvermelding is geen sprake. Ik heb dus van vilt een wolkje gemaakt met vrolijke regendruppels. Volledig geïnspireerd op het wolkje met vrolijke regendruppels van een (volgens mij Amerikaanse) mevrouw. Zie je hoe ik dat doe? Ik zeg volledig geïnspireerd, maar eigenlijk bedoel ik ontzettend gejat. Goochelen met woorden. Kan zo de politiek in, of de makelaardij. Weet je wel, sfeervol en vol karakter betekend aan een serieuze opknapbeurt toe. Dat is dan weer van toepassing op de makelaardij, in de politiek geldt dit niet. Ik vind Geert Wilders serieus aan een serieuze opknapbeurt toe maar zal hem dan weer nooit omschrijven als sfeervol en vol karakter. Okee, weer terug naar mijn wolkje. Omdat dit zo gekopieërd is zal ik dit nooit verkopen, vind ik niet eerlijk. Deze hangt dus lekker voor mijn raam.

Maar soms heb je een idee waarvan je denkt dat het origineel is. Zo ook met mijn girafjes, ik heb het zelf bedacht maar het gebruik van een silhouet van een giraf en gebruik van lintjes en misschien zelfs een combi van die twee is natuurlijk geen originele gedachte, daar zijn anderen al eerder op gekomen. Dus alhoewel ik dit absoluut niet gekopieërd heb durf ik niet te zeggen dat ik dit nooit eerder gezien heb, ik weet het alleen niet meer bewust maar mogelijk heb ik het onbewust toch ergens in een laatje van mijn geheugen gestopt om dit laatje later weer te openen. Alles wat je maakt is gebaseerd/geïnspireerd op een bestaand iets waar je een asociatie bij hebt, een idee vormt zich en dat werk je uit.

Waar wil ik naar toe. Nou…. ik was zaterdag bij mEET, superleuke spulletjes aan het bekijken. En gezellig dat het was. En toen had ik zo’n potlodenrol in de handen. Die had ik overal en nergens al rond zien zweven in blogland en wilde ik altijd al eens maken, maar toen ik er eentje in de handen had wist ik zeker dat ik die snel wilde maken. En ik wist precies met welke stofjes. Kopieëren dus.

Maar ik zag ook dat mEET net zo gek is op lintjes als ik (niet dat dat helemaal een verassing was). En dat zij vaak vier lintjes gebruikt bij haar blije spulletjes. En wat had ik laatst gedaan bij een babyquilt? Juist ja. Ik ben bang dat we hier niet spreken van twee zielen, een gedachte maar meer van onbewust toch weer iets in dat “laatje” stoppen. mEET, ik hoop dat je geen patent hebt op het gebruik van meerdere lintjes? Want ik wil echt, echt, echt niet die quilt uit elkaar halen. En ik wil echt, echt, echt wel vaker vier of meer lintjes gebruiken.

Zondagochtend

Vlak na het ontbijt, nog in de pyjama (zoals het hoort natuurlijk in het weekend) ging Pinda tv kijken.

Echt hoor, dit heeft ze van haar vader. Die hing ook altijd ondersteboven om tv te kijken. Gaf hij zelf ook toe. Gek gedrag komt van hem of had hij het nu alleen over gek tv kijken…

En echt niet veel later hoor ik; “oei….vas.” Vas betekend vast.

..

..

..

Echt waar, ik ga haar niet meer helpen. Nog geen twee seconden nadat ik haar bevrijd had ging ze weer zo zitten. nee papa, ik wil niets horen over mij en een emmertje met het hengsel onder mijn kin.

De wijde wereld in

Stomverbaasd kijken naar een auto met een enorme barst in de voorruit. Een vrachtwagen chauffeur zien zwalken over de weg. Ingehaald worden door een vw caddy die door een bellen-met-de-handjes-terwijl-er-met-de-andere-hand-een-broodje-gegeten-wordt chauffeur bestuurd wordt. Diezelfde chauffeur is even later op een paar hele rare, egoïstische en gevaarlijke acties te betrappen. Daarna blijft hij achter een vrachtwagen plakken maar op het moment dat ik links van hem rij besluit hij de vrachtwagen in te halen. En rara, IK krijg de vinger. En ondertussen zit ik twee deelnemers aan het pop-duel op 3FM uit te lachen want ze kennen het nummer “let’s talk about sex” van Salt-n-Pepa niet. Toegegeven, je mist er niet veel aan. Pff, denk ik, wat een jonkies. Om daarna te bedenken dat het inderdaad deelnemers zijn die een stukje jonger zijn dan ik. Noooooit bij stilgestaan dat ik geen 21 meer ben. Of zelfs 26.

En waarom gebeurd dit allemaal? Om de beste reden ooit, ik ging laatst winkelen voor stofjes. Want ik heb niet genoeg. Bij lange na niet.

Wat te doen als je buiten bent

Dat hele mooi-weer-laten-we-buiten-spelen ding vereist natuurlijk een hele andere aanpak dan slecht-weer-laten-we-binnen-spelen. En Pinda moet dan wel even nadenken over wat ze gaat doen buiten. Maar ze is erachter hoor.

Op de tuinstoel klimmen en zelfvoldaan zitten.

En tekenen. Dat verschilt dan niet zoveel van binnen.

Het bijna-perfectioneren van je camouflage technieken.

En dan hebben we ook nog; kiezeltjes aflikken (geen foto), Mik en Nona commanderen (net zoals binnen eigenlijk), kettingen en armbandjes in de parasol houder stoppen, buxus afstoffen, schoenen uitrekken, raamstickers op de buitenkant van het raam plakken. Wat dan weer de binnenkant is want de deur stond open. Maar zij stond dan buiten te plakken. Snappie?

Rok. Eindelijk.

 

Eindelijk weer eens een kledingstuk afgemaakt! Ik vond een heel leuk couponnetje van 3 euro, en daaruit kon ruim een rokje voor Pinda. Maar toen kwam het. Ik had een maatje 86 uitgetekend. Is dat kind ineens gegroeid en kon de rok niet echt soepel om de heupen heen. Met flink wat sjorren lukte het en dan zat het rokje als gegoten. Niet helemaal ideaal… Maar weer terug naar de les en kijken hoe het rokje het beste uitgelegd kon worden. De tailleband is eraf gegaan, de voor en achterkant van de band is met wat minder zoomtoeslag aan elkaar gezet en klaar. Ik ga absoluut dit patroon nog in een maat groter overtrekken, het is zo’n leuk rokje.

Lente in huis

We hebben vandaag een paastak gehaald en versierd. En ik moest natuurlijk weer een net te grote paastak kopen. Net zoals toen, met de kerstboom. Paastakken hebben dus ook magische krachten, groeien tijdens vervoer.

Pinda vond het leuk hoor, ondanks hoe ze op de foto staat. Ik wilde nog een foto maken van hoe zij paaseitjes ophing maar toen knapte het takje. Zes houten kleine eitjes aan het uiterste puntje dat al enigzins afgestorven is kan een paastak niet aan blijkbaar.

En omdat we er geen genoeg van krijgen…

Nog een paar Vlieland foto’s

 

Een mooi huisje naast de kerk

Een mooi kerkhof achter de kerk (‘k heb wat met oude en verweerde grafstenen. Elke steen staat symbool voor zo veel meer).

 Pinda die tekent en soms de vergissing maakte met in welke hand ze haar koekje had. En dan dus het potlood in d’r mond stak.

En daar dan zelf best wel lol om had.

 

*zucht*

Heimwee….

Wat een weekend

We gingen vrijdag naar hier

Om dan met de boot te varen (een grotere boot dan op de foto) naar hier

Waar we verbleven in een heel leuk huisje met de rest van de familie aan mijn kant

En waar mr. Big en ik ons droomhuis vonden. En dit is dan een vakantiehuis. Ik wil hem als echt huis!

We aten wat

Gingen op zeehonden-kijk-tocht mee met een magische vrachtwagen die al rijdend gedichten maakte in het zand

En zagen geen enkele zeehond. Hebben wij weer.

Maar er was wel een heel mooi huisje te bewonderen. Met allerlei strandjutters schatten. En een jutter die er ontzettend leuk over kon vertellen. En ooooh, het weer!

 

We zagen mijn broertje op grote afstand.

En Pinda van dichtbij

En vanmiddag, een minuutje nadat we de auto gestart hadden zagen we dit. Een half uur erna was ze weer helemaal bij de pinken. Om ontzettend veel rotzooi te maken bij thuiskomst, 2 uurtjes later. En je wil niet weten hoeveel rotzooi ze van haar avondeten maakte. Het arme kind. Moet helemaal afkicken van alle aandacht van dit weekend.

De wasmachine draait volop, en bij hoge uitzondering de droger ook. Morgen wordt er weer gewerkt. Aaaah. Arme ons.

Mixed Media artiest

Okee, Pinda kan dus ook nog kunstenaar worden. Onlangs was ik weer eens bezig met allerlei bandjes, en Pinda zag haar kans schoon! De folie die ik gebruik om de kartonnetjes te lamineren wilde zij hebben. Dus heeft ze wat restjes gekregen mèn was dat kind ineens rustig!

En ik zie het wel hoor, het talent!